Frans Timmermans, jarenlang het boegbeeld van Nederland in Brussel, is terug. Niet als lijstduwer, niet als adviseur, maar als de uitgesproken kandidaat-premier van de linkse samenwerking tussen GroenLinks en de PvdA. Zijn terugkeer heeft de campagne op scherp gezet. Timmermans is niet zomaar iemand; hij heeft gewicht, ervaring, en vooral: internationale allure. Maar kan hij ook de sleutels van het Torentje bemachtigen? Of blijft het bij een Haagse droom?
De strategie van Timmermans: via GroenLinks naar het Torentje
De samensmelting van GroenLinks en de Partij van de Arbeid is niet alleen een strategische zet om versnippering op links tegen te gaan, het is vooral de springplank die Timmermans nodig heeft om een realistische gooi te doen naar het premierschap. De individuele partijen waren te klein, te kwetsbaar. Samen vormen ze ineens een machtsfactor waar niet omheen te regeren valt, zeker als ze de grootste worden.
Timmermans weet dat hij zijn kans moet grijpen nu het politieke midden in Nederland steeds meer verkruimelt en de traditionele partijen (VVD, CDA, D66) moeite hebben hun profiel helder te houden. Zijn campagne is dan ook glashelder: een sociaal en groen Nederland, met een sterk Europees profiel. Maar of dat voldoende is in een tijd waarin migratie, stikstof, woningnood en bestaanszekerheid het debat domineren, is nog maar de vraag.
Mogelijke coalitiepartners
VVD: Timmermans heeft het moeilijk met de VVD. Hij wil breken met het neoliberale beleid, terwijl de VVD, zelfs met nieuwe gezichten, vasthoudt aan marktwerking en beperkte overheidsbemoeienis. Toch is een brede coalitie VVD – GroenLinks-PvdA – CDA – D66 niet uitgesloten als de formatie muurvast zit.
CDA: Het CDA is zo klein geworden dat het waarschijnlijk geen breekpunten kan afdwingen. Toch kan het CDA als stabiele partner (zeker voor NSC) aanhaken in een Timmermans-coalitie, vooral als het gaat om rentmeesterschap (klimaat, natuur).
D66: D66 voelt zich thuis bij het Europese profiel en de klimaatambities van Timmermans. Hier ligt een natuurlijke samenwerking, al kunnen er botsingen ontstaan over migratie en stikstofbeleid.
ChristenUnie: CU kan een brug slaan tussen sociaal en conservatief, en heeft al vaker laten zien bereid te zijn met links samen te werken. Timmermans kan hier winst boeken als hij bereid is compromissen te sluiten op ethische dossiers.
Conclusie
Frans Timmermans probeert via GroenLinks-PvdA het Torentje te veroveren, en zijn strategie is kansrijker dan menigeen dacht. Toch blijft het een politieke klim tegen de zwaartekracht in. De kans dat hij premier wordt is realistisch, maar beperkt: zo’n 20 tot 30% op basis van huidige peilingen en coalitiemogelijkheden. Anders lonkt opnieuw een rechts kabinet. De komende maanden worden een schaakspel waarin de koning misschien wel van kleur wisselt.
Ontdek meer van MAYONAISE
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
