Nederland anno 2030: De prijs van de Wilders-doctrine

Het is 2030. Geert Wilders, de man die al sinds het begin van de 21e eeuw de Nederlandse politiek kleurde met zijn harde standpunten tegen de islam, de Europese Unie en immigratie, is nu vijf jaar premier. Zijn verkiezingsoverwinning van 2025 was historisch. In een tijd van groeiend wantrouwen richting Brussel, migratiedruk en angst voor verlies van nationale identiteit wist Wilders de kiezer te overtuigen dat zijn radicale koers de enige uitweg bood. Maar hoe staat Nederland er anno 2030 werkelijk voor onder de Wilders-doctrine?

De Nexit: afscheid van Europa

Een van Wilders’ grootste beloftes was een Nexit: het verlaten van de Europese Unie. In 2026 werd het referendum gehouden, waarbij 51,3% van de Nederlanders vóór een vertrek stemde. De campagne was fel en polariserend. Tegenstanders waarschuwden voor economische rampspoed, voorstanders riepen dat Nederland eindelijk weer baas in eigen huis zou worden.

Na moeizame onderhandelingen trok Nederland in 2028 officieel de deur van Brussel achter zich dicht. De gevolgen zijn inmiddels zichtbaar:

• Handel: Nederland, ooit een spil in de interne markt, verloor directe toegang tot ruim 400 miljoen Europese consumenten. Tarieven en douaneformaliteiten hebben de export vertraagd. Vooral de Rotterdamse haven lijdt: de doorvoer naar Duitsland en Frankrijk is met 30% gedaald.
• Landbouw: Boeren verloren hun subsidies uit het Gemeenschappelijk Landbouwbeleid. Waar zij voorheen konden rekenen op Europese steun, staan ze nu bloot aan grillige wereldmarkten.
• Financiële sector: Banken en multinationals verplaatsten hun hoofdkantoren naar Frankfurt, Parijs of Dublin om toegang tot de EU-markt te behouden.

Het Nederlandse kabinet probeerde nieuwe handelsakkoorden te sluiten, onder meer met de VS en het VK, maar de onderhandelingspositie van Nederland bleek zwak. Waar de EU als blok een economische reus was, is Nederland in zijn eentje een middelgrote speler geworden.

De gulden keert terug

Een ander symbool van de Wilders-revolutie: de terugkeer van de gulden. In 2029 verdween de euro uit de Nederlandse portemonnees en keerde de gulden terug.

Aanvankelijk werd dit gepresenteerd als een triomf van nationale trots. Maar de werkelijkheid is anders:

• Wisselkoersen: De nieuwe gulden is instabiel en zwakker dan de euro. Import wordt duurder, met name energie en grondstoffen.
• Inflatie: De prijzen zijn sinds 2028 met gemiddeld 15% gestegen. Vooral boodschappen, benzine en huur zijn fors duurder geworden.
• Spaargeld: Veel Nederlanders zagen hun spaargeld in waarde dalen door de wisselkoersschommelingen.

Hoewel Wilders volhoudt dat “Nederland zijn eigen monetaire vrijheid heeft heroverd”, merkt de gewone burger vooral dat de koopkracht onder druk staat.

Gesloten grenzen: de vesting Nederland

Een ander speerpunt van Wilders: migratie een halt toeroepen. De grenzen gingen in 2026 vrijwel dicht. Arbeidsmigratie uit Oost-Europa werd beperkt, vluchtelingenopvang drastisch afgeschaft, en gezinshereniging vrijwel onmogelijk gemaakt.

De gevolgen zijn zichtbaar in de samenleving en de economie:

• Arbeidsmarkt: Sectoren als de landbouw, logistiek en zorg kampen met tekorten. De banen die voorheen door migranten werden ingevuld, blijven nu vaak leeg. Hierdoor zijn sommige bedrijven failliet gegaan of naar het buitenland vertrokken.
• Vergrijzing: Zonder jonge migranten is de vergrijzing harder gaan drukken. Er zijn simpelweg te weinig werkenden om de pensioenen en zorgkosten te dragen.
• Cultuur en samenleving: De retoriek tegen migranten heeft de sociale cohesie verder onder druk gezet. Nederland is homogener geworden, maar ook killer en wantrouwender.

Moskeeën en de islam

Wilders beloofde in zijn verkiezingscampagne dat “Nederland islamvrij” zou worden. In 2027 voerde zijn regering een wet in die nieuwe moskeeën verbood en bestaande moskeeën geleidelijk liet sluiten “wegens strijdigheid met de Nederlandse cultuur”.

Tienduizenden Nederlandse moslims zagen hun religieuze vrijheden verdwijnen. Velen kozen voor emigratie naar België, Duitsland of verder. De overgebleven gemeenschap leeft in angst en onder maatschappelijke druk.

Internationaal leidde dit beleid tot woede. Arabische landen sloten handelsdeals af met andere Europese landen en boycotten Nederlandse producten. Het imago van Nederland als tolerant land is volledig verdwenen.

De sociale sector: een uitgekleed vangnet

Wilders beloofde hogere pensioenen en meer geld voor de zorg. In werkelijkheid blijkt dat nauwelijks houdbaar. Door de dalende belastinginkomsten – door vertrek van bedrijven en economische stagnatie – zijn de overheidsfinanciën verslechterd.

• Zorg: Er zijn wel investeringen gedaan in verpleeghuizen, maar door personeelstekorten en oplopende kosten blijft de kwaliteit achter.
• Onderwijs: Universiteiten en hogescholen kampen met dalende internationale reputatie; buitenlandse studenten blijven weg, subsidies zijn gekort.
• Bijstand en werkloosheid: Strenger beleid heeft geleid tot dalende uitkeringen, maar de werkloosheid is gestegen door afnemende bedrijvigheid.

Het idee dat Nederland sterker zou worden door de “Nederland eerst”-aanpak, blijkt niet stroken met de economische realiteit.

Werkgelegenheid: krimp en verschuiving

In 2030 is de werkloosheid verdubbeld ten opzichte van 2025. Vooral jongeren hebben moeite werk te vinden. Multinationals die voorheen duizenden banen boden, hebben hun activiteiten elders ondergebracht.

Wel is er een opleving in enkele nationale sectoren:

• Defensie en grensbewaking: tienduizenden banen zijn gecreëerd voor grenspolitie en militaire versterking.
• Nationale productie: bedrijven die inspelen op zelfvoorzienendheid, zoals lokale landbouw en energie, groeien. Maar deze sectoren compenseren de verliezen niet volledig.

De belofte dat de Nederlander weer “zijn eigen land terug zou krijgen” vertaalt zich voor velen in minder werkzekerheid en minder welvaart.

Het morele kompas van Nederland

Misschien wel de grootste verandering is immaterieel. Nederland stond decennialang bekend als een open, tolerant en vooruitstrevend land. Onder premier Wilders is dat beeld omgeslagen. Het land profileert zich als gesloten, wantrouwend en nationalistisch.

• Internationaal imago: Buitenlandse media spreken over Nederland als een experiment in democratische achteruitgang.
• Samenleving: De onderlinge verharding is zichtbaar. Mensen zijn huiverig om afwijkende meningen te uiten.
• Kunst en cultuur: Subsidies zijn ingeperkt, projecten die “niet-Nederlands” genoeg zijn, worden geweerd.

Het Nederland van 2030 is een vestingstaat geworden – maar tegen welke prijs?

Conclusie: de rekening van de droom

Geert Wilders beloofde in 2025 een sterk, onafhankelijk en trots Nederland. In 2030 zien we een land dat geïsoleerd is, economisch verzwakt, cultureel verarmd en sociaal verdeeld.

Nexit, de gulden, gesloten grenzen, het uitbannen van de islam – het waren krachtige slogans, maar in de praktijk blijken ze destructief. De handelsbetrekkingen zijn geslonken, de sociale sector kraakt, de werkgelegenheid staat onder druk.

Nederland is misschien “eigen baas” geworden, maar het is ook eenzaam en kwetsbaar. De vraag die steeds luider klinkt: was deze koers de moeite waard?